Sokółka, miejsce cudu, wciąż przykuwa uwagę i przygarnia nowych pielgrzymów. Tysiące peregrinus spieszą z najdalszych stron Polski, Europy, a nawet Świata, by ujrzeć na własne oczy, co też tam się stało. Czy tylko ciekawość przynagla, czy też coś więcej? Pewnie jak zawsze nie będzie brakowało gapiów i ludzi żądnych sensacji. Jednak znaczna większość to ludzie wiary, którzy poruszeni tym nadzwyczajnym faktem, pędzą czem prędzej, by doświadczyć zmysłami, że Bóg się objawia, w postaci eucharystycznej. W pokłonie, jak niegdyś pasterze i jak mędrcy wiedzeni gwiazdą Betlejemu, proszą, błagają i dziękują za łaski.

 

W sobotę 28 września grupa ponad stu osób z ostrowskich parafii, w większości z Chrystusa Dobrego Pasterza, ale i z sąsiednich parafii: Wniebowzięcia NMP, Opatrzności Bożej i św. Jozafata w Komorowie, udała się autokarową pielgrzymką do miejsca cudu. W towarzystwie wielu innych parafialnych pielgrzymek, jak choćby z Komańczy czy Szczecinka, uczestniczyła w uroczystej, południowej mszy świętej, połączonej z odprawianym w kościele św. Antoniego Padweskiego, Czterdziestogodzinnym Nabożeństwem. Po celebracji wszyscy spiesznie przechodzili do kaplicy Matki Bożej Różańcowej, by tam ujrzeć na własne oczy Cząstkę Ciała Pańskiego i pokłonić się, budząc na nowo żarliwość wiary w żywą obecność Chrystusa. Nie sposób nie kupić jakiś pamiątek, kiedy się jest w świętym miejscu.

Uduchowieni i zadowoleni, nawiedziliśmy jeszcze jedno święte miejsce. Po drodze do domu, zajechaliśmy do Świętej Wody. Małe, ale urokliwe sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, otwarte jak gościnny dom Maryi w Nazarecie, zaprasza przybywających. Niemniej jednak ogromne wrażenie robi pole tysięcy krzyży i krzyżyków. Położone na górze już z daleka przyciąga wzrok i podpowiada by się zatrzymać. Tam jak w lesie, każdy krzyż to symbol i znak, który ma swą historię i niesie treść ludzkiego życia, która znana jest jedynie Bogu. Odszukaliśmy i te ostrowskie, które stały się najbliższe sercu.

Powrót do Ostrowi Mazowieckiej w przelotnym deszczu, przeplatany był modlitwą różańcową, Koronką i śpiewem pieśni eucharystycznych i maryjnych.